بررسی حذف نیترات از محلول‌های آبی با نانوذرات آهن صفر ظرفیتی پایدارشده با نشاسته

 زمینه و هدف : نیترات یکی از آنیون‌های معدنی است که در نتیجه اکسیداسیون نیتروژن عنصری حاصل می‌شود. فاضلاب‌های شهری، صنعتی، مواد دفعی حیوانی وگیاهی در شهرهای بزرگ که دارای نیتروژن‌آلی هستند به خاک دفع می‌شوند. خطر اولیه نیترات در آبهای آشامیدنی زمانی اتفاق میافتد که در دستگاه گوارش فرم نیترات به نیتریت تبدیل شود. نیتریت باعث اکسید شدن آهن موجود در هموگلوبین گلبولهای قرمز شده در نتیجه گلبول‌های قرمز نمی‌تواند اکسیژن را با خود حمل کند، به این حالت متهموگلوبینمیا می‌گویند. بنابراین دستیابی به تکنولوژی‌های جدید برای حذف نیترات نیاز می‌باشد. مواد و روش‌ها:  مطالعه موجود به صورت ناپیوسته در مقیاس آزمایشگاهی صورت گرفت. جاذب پایدارشده به روش احیای سولفات آهن توسط بورهیدرید سدیم و در حضور محلول 0.2درصد وزنی نشاسته، بعنوان عامل پایدارکننده تولید گردید. ابتدا پارامترهای مختلف از زمان تماس min90-10 ، pH 11-3 ، دز جاذب g/L 3-0.5، غلظت اولیه نیترات mg/L 250-50 برکارایی فرآیند مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از مدل ایزوترم فروندلیخ، لانگموئر ثابت‌های تعادلی، محاسبه گردید. میزان نیترات باقی مانده با استفاده از دستگاه اسپکتروفتو متر DR5000 اندازه‌گیری شد. یافته‌ها:  مقادیر بهینه بر اساس روش RSM برای  5.87pH=، دزجاذب g/L 2.25، زمان تماس min55.7 و غلظت اولیه نیترات mg/L 110.35 تعیین شد. ایزوترم لانگموئر با R2  بیش از 0.9932 برای نیترات، بهترین نمودار برای داده‌های آزمایش است. حداکثر میزان جذب نیترات بر اساس مدل ایزوترم لانگموئر mg/g 138.88 بدست آمد. نتیجه گیری: جاذب پایدارشده به علت داشتن جایگاه‌های فراوان جذب و Fe0 به عنوان عامل احیا می‌تواند توانایی بالایی در حذف نیترات از آب داشته باشد.